24 februari 2014

Ish Aït Hamou

© Jurgen Rogiers
Eén bijzonder talent hebben is al een meevaller. Als je er meerdere hebt, dan ben je een zondagskind. Dansen, choreo's creëren, gebalde aforismen bedenken, een gevoelige roman schrijven over het menselijk tekort en hoe je daar toch iets moois mee kunt doen... Ish Aït Hamou kan het allemaal!

Dat een zondagskind met ambitie meer moet doen dan freewheelen, begreep hij al op jonge leeftijd. De juiste leermeesters en disciplinaire doelgerichtheid brachten Ish waar hij nu staat. Dat hij én met zijn intuïtie én met zijn ratio in de wereld staat, maakt hem zo aansprekend voor ons!


 ‘Discipline geeft je structuur en ambitie geeft je dromen.’

Eén creatief talent hebben is al bijzonder. Jij hebt er enkele (dans, schrijven, film…). Hoe ga je daarmee om?

Ik denk dat ik er niet bij stil sta. Het zijn vormen die al lange tijd deel van me uitmaken. Als ik dan bedenk hoe ik er mee om ga, dan zou ik zeggen dat ik altijd beter probeer te worden in de uitvoering. Het is een beetje te vergelijken met iemand die verschillende talen spreekt. Je gaat er niet echt mee om, je spreekt gewoon naar gelang wat en waar je iets moet zeggen.
 

Je lijkt meteen je schrijfstijl (toon, ritme…) te hebben gevonden. Voel je dat zelf ook zo aan? En hoe ging die zoektocht?

Zoeken heb ik nooit gedaan. Als dans me iets heeft geleerd is dat je niet zoekt naar een identiteit. Iedereen heeft er eentje. Je moet jezelf kunnen vertrouwen en hard werken voor je ontwikkeling. Ik wist dat, als ik zocht, ik wel iets zou vinden, maar dat zou waarschijnlijk ook door een ander gevonden worden. Dus heb ik gewoon geschreven alsof ik het vertelde aan een naaste.
 
Een oud straatje in Boston
© ontdek-amerika.nl
Boston is de locatie van dit verhaal. Vanwaar die keuze?

Ik heb altijd naar Boston willen gaan. Ik weet niet juist waarom, misschien onbewust veel van gehoord en gezien. Ik dacht: 'Dit is mijn kans'.
 

In Hard hart ontmoet Tom mensen die hem de weg wijzen. Zijn leermeesters belangrijk en had/heb jij ze ook?

Ja, zeker! Die mensen vormen de persoon die ik vandaag ben. Ik heb dankzij het dansen ontzettend veel kunnen reizen en dan ook mensen kunnen ontmoeten. Ik denk dat ik het resultaat ben van ontzettend mooie ontmoetingen. Leermeesters heb ik altijd zó belangrijk gevonden, daarom is het een belangrijk thema in Hard Hart.
 
 
Het bedenken van aforismen is iets dat bij jou hoort. Ze zijn te zien op je site en er staan er ook heel wat in dit boek. Wat heb je daar precies mee?

Het is een schrijfproces. Het zijn thema’s waarover ik een mening heb. Ik heb het altijd leuk en best wel een uitdaging gevonden om een gevoel of mening zo duidelijk mogelijk over te brengen op iemand anders. En wat is beter als uitdaging dan een aforisme? Je moet niet enkel goed verwoorden maar ook kort en bondig zijn.
 
Ish geeft een dansworkshop © debrugkrant.nl
 
Eén ervan (A sleeping genius is only dreaming of, zoals het in je boek klinkt, Je leeft pas echt als je daden je dromen doen verbleken.) heb ik een levensmotto genoemd. Klopt dat en, zo ja, hoe heb je dat in de praktijk gebracht?

A sleeping genius is only dreaming, met andere woorden, je mag zo goed zijn als je wilt als je er niets mee doet, dan blijft het eindresultaat maar een droom. Het was voor mij een oproep tot actie. Hoe goed je ook kan zijn in iets, als je er geen discipline en work ethics aan toevoegt, dan komt er niets van.
 

Kun je zeggen dat je in Hard hart een standpunt inneemt tegenover de liefde? En hoe vind je dat er in deze tijd, algemeen gezien, mee wordt omgegaan?
 
Niet volledig mijn standpunt, maar wel een mening. Liefde is voor mij heel subjectief. Er is geen algemene visie of regel wat liefde betreft. Er zijn ontzettend veel variabelen met als groot voorbeeld de mens zelf. We zijn zo anders en bewegen zo anders dat het, vanuit het perspectief van iemand anders, altijd anders voelt en er anders uitziet. Het enige duidelijke dat ik kan zien is dat statistisch gezien vandaag meer scheidingen zijn. Nu is de vraag: zegt dit iets over de mens of over de liefde?
 

‘Maar is het niet zo dat spijt je de vraag stelt wat je echt wilt en je bij een juist antwoord beloont met onverhoopte kracht?’ vraagt je personage zich af. Ondanks je jeugdige leeftijd heb jij al ontzettend veel verwezenlijkt. Zijn er niettemin situaties of keuzes waarop je met spijt terugkijkt?

Neen zeker niet. Het cliché-antwoord is uiteraard: Wat er ook is gebeurd, het heeft ervoor gezorgd dat ik hier sta. Maar uiteindelijk is het wel zo. Ik heb geen spijt. Zo gaat het leven. You gain some, you loose some. 

Public Library Boston...
een plek die Tom uit 'Hard hart' wellicht kent.
© ontdek-amerika.nl
Het begrip ‘vrijheidsmars’ duikt regelmatig op in Hard hart.
Wat betekent vrijheid voor jou en hoe verhoudt ze zich met ambitie en discipline?

Om terug te komen op de aforismen. Ik heb ooit eens dit geschreven: Freedom is the result of bravery. It means being you, when you are pressured to be them.
De verhouding is best wel simpel. Discipline geeft je structuur en ambitie geeft je dromen. Gebruik deze om je vrijheid te grijpen.
 

Als jurylid van So you think you can dance heb je al een publiek opgebouwd. Denk je een deel ervan te kunnen meenemen naar je literaire activiteiten? Of zijn dat twee verschillende werelden met elk een ander soort publiek?

Ik denk het wel. Mensen vinden verhalen heel passionerend. En in de dans zijn ze zeer aanwezig! Ook zo’n ‘danspubliek’ kijkt naar het programma voor het verhaal. Zoveel personages op het toneel met elk een uniek verhaal. Verhalen zijn heel belangrijk. Ze stimuleren ons en geven ons heel wat. Kijk naar het belang van films, boeken, series, muziek… in onze cultuur. Het toont duidelijk aan dat iedereen op zoek is naar een goed verhaal.
 
Lees hier de recensie van Cécile
Lees hier de recensie van Hard Hart



Lees

Geen opmerkingen:

Een reactie posten